Wygląd
Wszystkie podgatunki fok są do siebie stosunkowo podobne, więc ich rozróżnienie wymaga pewnego obeznania w charakterystyce morskich ssaków. Dorosłą fokę grenlandzką najłatwiej rozpoznać po umaszczeniu, mają bowiem na grzbiecie duże, ciemne plamy, które przypominają swym kształtem lirę. Plama owa stworzona jest przez dwa długie ciemno-brązowe pasy, które przebiegają na grzbiecie foki od łopatek do ogona. Reszta ciała foki grenlandzkiej jest biała lub kremowa, poprzetykana w niektórych miejscach drobnymi, ciemnobrązowymi plamkami. Futro fok jest bardzo krótkie, lecz gęste, stanowi dobrą ochronę przed zimnem. Foki mają dość niewielkie głowy. Mają parę bardzo dużych, zupełnie ciemnych, oczu umiejscowionych centralnie, tak, że dobrze widzą „do przodu”. Foki mają uszy pozbawione zewnętrznej małżowiny – o ich obecności stanowią po prostu dziury z boku głowy, każda o średnicy około 1 centymetra. Gdy foki pływają, to specjalny mięsień zamyka tą dziurę, tak, by do wnętrza aparatu słuchowego nie dostała się woda. Foki mają, jak wszystkie ssaki morskie, długie wibrysy wyrastające z pyska, przypominające wąsy. Foki grenlandzkie mają przeciętnie 48 wibrysów wyrastających z pyska, oraz 3 wibrysy umiejscowione nad łukiem brwiowym każdego oka.