Foka a człowiek
Foka grenlandzka, która występuje na wodach na wschód, zachód i południe od Grenlandii, stanowi od wieków bardzo ważne stworzenie dla Eskimosów, szczególnie z plemienia Inuitów. Polują oni na nią zawsze w bardzo rytualny sposób, po upolowaniu zwierzęcia modląc się do swych bóstw i dziękując samej foce za to, że dzięki jej ofierze rodzina myśliwego będzie mogła przeżyć. Eskimosi czatują przy otworach, jakie foki robią w lodzie by wystawiać przez nie głowę i łapać powietrze, i gdy tylko zobaczą foczy łeb uderzają w niego harpunem, co najczęściej kończy się dla tej foki śmiercią. Technikę tą Eskimosi niewątpliwie podpatrzyli u niedźwiedzi polarnych, które zazwyczaj właśnie w ten sposób łapią foki – oczywiście uderzając swymi wielkimi łapami, a nie narzędziami. Biały człowiek poluje na foki od lat, dostarczają mu bowiem skór, tłuszczu, mięsa. Najbardziej pożądane są młode foki grenlandzkie – ich futro jest śnieżnobiałe, co sprawia, że w niektórych obszarach, między innymi w Kanadzie, dochodzi do prawdziwych masakr tych stworzeń – „myśliwi” uderzają w nie pałkami tak długo, aż foki nie będą mogły się ruszać, a następnie zdzierają skóry z często jeszcze żywych stworzeń. Od lat wywołuje to ogromne oburzenie opinii publicznej oraz ekologów – i nic w tym dziwnego. Niestety, choć Kanada nieco ograniczyła ten proceder, to wciąż młode foki grenlandzkie są w ten sposób masakrowane każdego roku.