Ogólnie o hodowli
Hodowla może mieć charakter intensywny – polegający na wykorzystaniu kapitałochłonnego zaplecza technicznego lub ekstensywny, w którym wykorzystuje się rozległe obszary pastwisk naturalnych. Zależy to od wielkości rozkładów pracy i kapitału na jednostkę hodowlaną, oraz od osiąganych efektów np. przyrostu wagi, udoju mleka i pozyskania wełny. W skali świata największe znaczenie ma hodowla bydła i trzody chlewnej. Hodowla bydła rozwijała się na terenach nizinnych o łagodnym, wilgotnym klimacie, obfitujących w żyzne gleby. Natomiast w klimacie suchym, przy skąpych zasobach paszy, rozwijał się chów owiec i kóz, mających mniejsze wymagania pokarmowe. Na terenach pustynnych jedynymi zwierzętami hodowlanymi są wielbłądy – odporne na niedostatek wody. Ze wszystkich zwierząt hodowanych jedynie konie, od wieków towarzyszące człowiekowi, rozprzestrzeniły się wraz z nim po całym świecie. Hodowla zwierząt jest ściśle uzależniona od stref klimatycznych – najsłabiej rozwija się w klimatach skrajnie zimnych i skrajnie gorących, ponadto duży wpływ na jej rozwój mają czynniki społeczno-ekonomiczne. W krajach najuboższych jej rozwój jest zdecydowanie słabszy – w efekcie konkurencji miedzy człowiekiem a zwierzęciem następuje ograniczenie hodowli, a podstawowym źródłem pożywienia tamtejszej ludności pozostają rośliny. Innym ważnym czynnikiem warunkującym rozwój hodowli w niektórych kręgach kulturowych, są względy natury religijnej. Typowym przykładem takiego stanu rzeczy są tzw. „święte krowy”, będące utrapieniem Indii.