Biegacze
(Cambidae), inaczej biegaczowate; rodzina z rzędu chrząszczy obejmująca ponad 20 tys. gatunków owadów o stosunkowo długich odnóżach oraz czarnych lub brązowych, ściśle przylegających do siebie pokrywach, zwykle metalicznie połyskujących i pokrytych podłużnymi rowkami. U większości gatunków skrzydła są uwstecznione lub zredukowane. Przedstawiciele rodziny żyją gł. w środowiskach wilgotnych i chłodnych, spłoszone – szybko uciekają po powierzchni ziemi. Dzień spędzają ukryte pod kamieniami, w szczelinach lub ściółce. Polują nocą m.in. na dżdżownice i ślimaki. Wiele b. cechuje się zdolnością wytryskiwania z gruczołów odbytowych cuchnącej wydzieliny w celu odstraszenia potencjalnych drapieżników, np. ptaków. Długie i walcowate larwy charakteryzują się spiczasto wystającymi częściami aparatu gębowego oraz parą szczecinowatych przydatków w tylnej cz. ciała; większość to drapieżniki, pozostałe odżywiają się nasionami roślin. Liszkarz tęcznik, o zielonkawych, mieniących się pokrywach, został introdukowany do Ameryki Pn. z Europy w celu ograniczenia liczebności gąsienic brudnicy nieparki i brudnicy mniszki. Pożyteczne gatunki z rodzaju Lebia przyczyniają się do zwalczania stonki ziemniaczanej.