Głuptak a człowiek
Może dziwić nazwa, jaką człowiek nadał temu wspaniałemu myśliwemu, który z niebywałą precyzją potrafi chwytać zdobycz. Może to wynikać z niezwykle niezdarnego chodu, jakim porusza się głuptak na lądzie. Może to wynikać także z tego, że ptaki te są bardzo ufne w stosunku do człowieka – siadają czasem na statkach pełnych ludzi, nie przejmując się ich obecnością. To sprawiało, że niegdyś były bardzo łatwym do schwytania potencjalnym pożywieniem dla marynarzy. Niegdyś głuptaki, zarówno dorosłe jak i młode, były częstym obiektem polowań człowieka. Wytwarzano z nich olej, przynęte dla ryb lub, zwyczajnie – zjadano. Dla niektórych ludów były niezbędnym do przeżycia stworzeniem. Na przełomie XIX i XX wieku polowania na głuptaki stały się bardzo popularne i liczne, co sprawiło, że ptaki te niemal wyginęły – w owym czasie ich liczebność spadła do zaledwie 30 tysięcy par lęgowych. Zakazano wówczas polowania na te stworzenia, co utrzymywane jest do dziś – głuptaki zaczęły więc z powrotem powiększać swą populację. Głuptaki bardzo często, jak zresztą wszystkie ptaki morskie, giną z powodu plam oleju, jakie przedostają się na tereny, gdzie żyją, z rozbitych lub zatopionych tankowców. Jest to dziś główna przyczyna ich nienaturalnej śmierci