Dropie
Rodzina dużych i średniej wielkości ptaków z rzędu żurawinowych, obejmująca 22 gatunki występujące w pd. i środk. cz. Europy, Afryce, Azji, Australii i cz. Nowej Gwinei. Mają krępy tułów, długą i wyprostowaną szyję ora; dfugie, mocne nogi o trzypalcowej stopie (sylwetka charakterystyczna dla ptaków biegających). Do 1940 środkowoeuropejska populacja dropia liczyła ok. 18 tys. osobników. Po II wojnie światowej gwałtownie zmniejszyła się i na pocz. lat osiemdziesiątych obejmowała 3,9 tys. ptaków. Obecnie ptaki te zagrożone są wyginięciem. Główną przyczyną zmniejszania się ich liczebności jest silnie rozwinięta i genetycznie zakodowana antropofobia (lęk przed człowiekiem). W środk. i pd.-wsch. cz. Europy oraz ng P!w. Iberyjskim występuje podgatunek dropia – O.t, tarda. – jeden z największych ptaków lądowych Starego Świata. Samiec osiąga ponad I m dt., 220 cm rozpiętości skrzydeł i waży ok. 16 kg. Samica jest dużo mniejsza, waży ok. 5 kg. Ptaki te mają jasnopopielatą szyję, rdzawo-żółty z czarnymi pręgami tułów i biały spód ciała, a samiec – u nasady dzioba – białe wąsy. D. jest gatunkiem stepowym, obecnie zamieszkuje również rozległe pola uprawne. Zjada przede wszystkim liście, młode pędy oraz nasiona chwastów i roślin uprawnych (czasami także owady i drobne kręgowce).