Chomiki
Podrodzina ssaków z rodziny chomikowatych obejmująca 6 rodzajów w tym jednogatunkowe rodzaje. Ch. to krępe gryzonie o krótkim ogonie, miękkim futrze i obszernych torbach policzkowych, w których przenoszą pokarm. Żyją gl. w norach i są aktywne nocą. Żywią się ziarnem, owocami i inną materią roślinną; czasami polują na owady oraz małe zwierzęta.
Ch. Europejski zamieszkuje stepy i pola uprawne Europy oraz zach. i środk. cz. Azji. Osiąga 20-34 cm di., z wyłączeniem ogona o 3-6 cm dl. Jego futro może być ubarwione białawo, żółtawo, rdzawo-szaro lub ciemnobrunatno. Na policzkach i bokach ciała występują białe plamy. Brzuszna strona ciała ubarwiona jest czarno. Ssak ten kopie system korytarzy z komorą mieszkalną i spiżarniami (przechowuje w nich ziarno, bufwy i korzenie). Czasami wyrządza poważne szkody w uprawach. Wykorzystywany by! jako zwierzę laboratoryjne, ale gorzej znosi niewolę niż ch. syryjski.
Ch. syryjski zamieszkuje w stanie dzikim stepowe tereny Balkanów, Azji Mniejszej i Zach. Ubarwiony jest złociście (pomarańczowobrązo-wo) z białym brzuchem. Dorasta do 15-20 cm dl., łącznie z krótkim ogonem. W niewoli jest zwierzęciem czystym, dość łatwym w hodowli. Wszystkie ch. syryjskie hodowane w domach i laboratoriach pochodzą – o ile wiadomo – od jednego miotu wykopanego wraz z matką w Syrii w 1930. Oba gatunki są bardzo płodne -w ciągu roku samica może mieć kilka miotów, liczących po 6, 7, a nawet 18 młodych.