Dzik
Dzik – nie można go pomylić z żadnym innym zwierzęciem. Jest to zwierzę bardzo charakterystyczne. Niska, krępa budowa ciała, od jasnej brązowawej do przechodzącej w czarną szczecinę, wydłużony ryj, krótkie nogi i u dorosłych okazów szable umieszczone przy nasadzie ryja i głowy. Dzik jest zwierzęciem, które nie posiada jakichś szczególnych wymogów związanych ze środowiskiem naturalnym, unika natomiast otwartych terenów w których nie byłby w stanie się ukryć. Młode potomstwo dzika tzw. warchlaki od około trzeciego lub czwartego miesiąca życia mają charakterystyczne czarne pasy wzdłuż ciała. Charakterystyczną cechą w obyczajach tych zwierząt jest to, że bardzo lubią tarzać się w błocie i niejednokrotnie na skrajach lasów można spotkać osobniki obficie oblepione błotnistą mazią oraz żywicą z drzew, o które z kolei lubią wycierać swoją szczecinę. Zwierzęta te żyją w stadach zwanych przez myśliwych watahami. Są to w szczególności ściśle związane grupy rodzinne, w których rolę przewodnika pełnią lochy. W Karpatach można spotkać okazy odyńca o wadze około 350 kilogramów. Dzik jest zwierzęciem wszystkożernym. Żywi się między innymi żołędziami, brukwią, różnego rodzaju płodami rolnymi oraz dżdżownicami, niewielkimi zwierzętami glebowymi, zjada myszy i szczury oraz padlinę.